Verbluft kijkt ze nog eens door de zoeker van de camera. Ze gelooft haar ogen niet. Ze knippert met haar ogen. Ziet ze dat nou echt?! Ze verplaatst haar blik boven de camera en kijkt over de camera heen, naar haar dochter op de trampoline. Die babbelt er op los en is zich niet bewust van haar moeder die net een rolberoerte kreeg. Drie uur geleden had de pakketbezorger dan eindelijk haar nieuwe camera bezorgd.

Ontvang nieuwe Piekjes per email:

De kracht van de vuist in haar buik stuwt haar met een dreun tegen de muur. Ze klapt dubbel, hapt naar adem en vangt de volgende dreun op met haar schouder. Ze zakt langs de muur naar beneden en maakt zich zo klein mogelijk. Als een foetus ligt ze in de gang, instinctief met haar ledematen haar kwetsbare delen beschermend. Terwijl ze de regen van klappen ondergaat denkt ze ineens aan haar hond. Hoe die,

Zijn ergernis is voelbaar. De walm van onvrede en irritatie komt haar al tegemoet, terwijl hij nog niet eens zijn auto uit is. Alleen al de manier waarop hij aan komt rijden. Al van verre hoort ze de auto moeizaam hobbelen over het zandpad vol kuilen dat naar haar huis leidt. De motor die af en toe gefrustreerd loeit als hij bijna vast blijft zitten in de modder. Ze voelt meer dan dat ze het

Waar blijven ze nou toch? Ze werpt voor de zoveelste keer een blik op de klok. Half vier. Ze hadden er al lang moeten zijn! Het is maar vijf minuten lopen van school naar huis. Ze legt het fotoboek op het tafeltje naast zich en reikt naar haar rollator en trekt deze naar haar toe. Ze bereidt zich voor op de pijn in haar botten, gaat er zo goed mogelijk voor zitten en trekt zich